Σεξουαλικώς μεταδιδόμενες λοιμώξεις σε εφήβους και νεαρούς ενήλικες. "Ταμπού" ή Πραγματικότητα;

Τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα (ΣΜΝ) δεν προσβάλλουν μόνο τους ενήλικες. Αντίθετα όλα τα πρόσφατα επιδημιολογικά δεδομένα, καθώς και η καθημερινή κλινική μας εμπειρία, μας αποδεικνύουν πως τα αφροδίσια νοσήματα έχουν αυξημένη συχνότητα και στις μικρότερες ηλικίες.

Σύμφωνα με το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (Center for Disease Control and Prevention – CDC) στις ΗΠΑ το 50% των καινούριων περιστατικών ΣΜΝ καταγράφεται σε εφήβους και νεαρούς ενήλικες μεταξύ 15 και 24 ετών. Μάλιστα δε το 25% των σεξουαλικά ενεργών εφήβων γυναικείου φύλου έχει εκδηλώσει έστω ένα ΣΜΝ μέσα στον πρώτο χρόνο από την έναρξη της σεξουαλικής δραστηριότητας.

Εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα στα ΣΜΝ είναι η τάση που έχουν για επαναμόλυνση και – κατά συνέπεια – επανεμφάνιση. Στους εφήβους και νεαρούς ενήλικες, τα στατιστικά δεδομένα δείχνουν αυξημένη τάση επαναλαμβανόμενης λοίμωξης σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα. Χαρακτηριστικά, το 40% των περιστατικών βλεννόρροιας και χλαμυδιακής ουρηθρίτιδας εκδηλώνονται σε εφήβους που είχαν νοσήσει από τον ίδιο παράγοντα εντός ενός έτους.

Επιπρόσθετα, είναι γνωστό πως κάποια ΣΜΝ, όπως π.χ. οι γονοκοκκικές ουρηθρίτιδες (βλεννόρροια), αυξάνουν τις πιθανότητες του ατόμου για λοίμωξη με τον ιό HIV. Σε μια αναδρομική μελέτη σε 75.273 μαθητές Λυκείου στις ΗΠΑ, βρέθηκαν 248 προσβεβλημένοι από τον HIV (0,3%), μεταξύ των οποίων άτομα με ιστορικό βλεννόρροιας εντός του προηγούμενου έτους να αποτελούν την ομάδα με τον πιο αυξημένο κίνδυνο.

Αντιλαμβανόμενοι τη σημασία του «παραθύρου» του ενός έτους για επαναλοίμωξη καθώς και για μόλυνση με τον HIV, θα πρέπει να εστιάσουμε στη σημασία της καταγραφής αυτών των περιστατικών και της συμβουλευτικής για πρόληψη μετά την αρχική αντιμετώπισή τους. Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, η ορθή, ρεαλιστική ενημέρωση για τα ΣΜΝ και την πρόληψή τους δεν πρέπει να φαντάζει ούτε αυτονόητη, ούτε δεδομένη.

Η εφηβεία και η πρώιμη ενήλικη φάση μπορεί να έχουν ιδιαιτερότητες σε ό,τι αφορά την ψυχολογία και τη διάθεση του ατόμου απέναντι στο προσωπικό και ευρύτερο κοινωνικό «γίγνεσθαι». Η ειλικρινής προσέγγιση των γονέων, όπως και των ίδιων των ατόμων πάνω σε άλλοτε θέματα «ταμπού» όπως τα ΣΜΝ και η συνεργασία με τον Δερματολόγο – Αφροδισιολόγο αποτελεί τον ακρογωνίαιο λίθο για τη συνολική αντιμετώπιση και προστασία.